Τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως το Δεκέμβρη του 2008. Τότε που η κυβερνητική πολιτική καταστολής και αυταρχισμού απέναντι στα μαζικά κινήματα της απεργίας διαρκείας των εκπαιδευτικών (2006) και των φοιτητικών καταλήψεων (2006-2007) διαπαιδαγωγούσε ένα αστυνομικό σώμα στο δόγμα «πρώτα χτύπα και μετά ρώτα». Σε αυτό το πνεύμα και σε αυτό το κοινωνικό πλαίσιο στις 6 Δεκεμβρίου 2008, λίγο πριν από τις 9 μ.μ., ένα περιπολικό της αστυνομίας που περνούσε από τα Εξάρχεια δέχτηκε αποδοκιμασίες από ομάδα νεαρών. Στη συνέχεια απομακρύνθηκε, αλλά οι δύο αστυνομικοί επέστρεψαν πεζοί, και ένας εξ αυτών, ο ειδικός φρουρός Επαμεινώνδας Κορκονέας στόχευσε ευθεία προς το πλήθος πυροβολώντας δυο φορές, με αποτέλεσμα να δολοφονήσει τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Ο θάνατος ήταν ακαριαίος, καθώς σύμφωνα με την ιατροδικαστική εξέταση η σφαίρα διαπέρασε την καρδιά και καρφώθηκε στον 10ο θωρακικό σπόνδυλο. Στη συνέχεια, οι αστυνομικοί αποχώρησαν περπατώντας μέχρι το περιπολικό και έφυγαν από την περιοχή.
Η νεολαιίστικη εξέγερση που ακολούθησε συγκρούστηκε μετωπικά με την κυβέρνηση της ΝΔ. Αυτόν τον δρόμο της μετωπικής σύγκρουσης οφείλουμε να ακολουθήσουμε και σήμερα απέναντι στο αυταρχικό Καθεστώς που συνθλίβει το δικαίωμά μας σε μισθούς και συντάξεις αξιοπρέπειας, σε σταθερή και μόνιμη εργασία, που εξαπολύει διωγμό κατά των εκπαιδευτικών με χιλιάδες πειθαρχικά, που αντιμετωπίζει τον λαό και τη νεολαία σαν εχθρό, που διαλύει τη δημόσια παιδεία και υγεία, που μπαζώνει το έγκλημα των Τεμπών και συγκαλύπτει το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, που διαλύει τον πρωτογενή τομέα και χτυπάει με τα ΜΑΤ εκπαιδευτικούς, γονείς και 7χρονα παιδιά, που ρίχνει χημικά στους πραγματικούς αγρότες, ενώ κάνει τις πλάτες στους «αγρότες»-μαφιόζους με τις Ferrari. Που εκδικείται την εξέγερση του 2008 κρατώντας έναν χρόνο προφυλακισμένο τον Νίκο Ρωμανό ενώ οι δολοφόνοι των Τεμπών κυκλοφορούν ανενόχλητοι.
Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ δεν πρόκειται να έρθει μόνη της, ούτε στην περίπτωση των Τεμπών, ούτε στην περίπτωση του ΟΠΕΚΕΠΕ. Όπως και στη δίκη της Χρυσής Αυγής, μόνο ο λαϊκός παράγοντας έχει τη δύναμη να επιβάλει την πραγματική ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. Η λαϊκή οργή δε μπορεί και δεν πρέπει να καρτερεί σωτήρες, γιατί σωτήρες δεν υπάρχουν. Η λαϊκή οργή πρέπει να βρει τον τρόπο να αυτοοργανωθεί από τη βάση της νεολαίας, των εργαζομένων και της φτωχής αγροτιάς και να συγκρουστεί μετωπικά με την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αλλά και συνολικά με το Καθεστώς της ολιγαρχίας και της λεηλασίας των δικαιωμάτων μας. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.
Για όλους τους λόγους του κόσμου, καλούμε σε μαζική συμμετοχή στο συλλαλητήριο της 6ης Δεκέμβρη στις 6μ.μ. στα Προπύλαια
