Η κυρία Κεραμέως μεγαλουργεί και στο Υπουργείο Εργασίας. Υπηρετώντας τα συμφέροντα της εργοδοσίας προωθεί νομοσχέδιο που γενικεύει τη δυνατότητα 13ωρης εργασίας την ημέρα. Κάπως έτσι, από τη μία ισχυρίζεται ότι «ισχύει το 8ωρο» και από την άλλη προωθεί τη δουλειά μέχρι τελικής πτώσεως. Το γεγονός ότι έφτασαν τους 114 οι νεκροί εργάτες σε εργατικά δυστυχήματα κατά τους πρώτους 6 μήνες του 2025 σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της Ομοσπονδίας Συλλόγων Εργαζομένων Τεχνικών Επιχειρήσεων Ελλάδος προφανώς για την κυβέρνηση και την εργοδοσία είναι ένας ακόμα αριθμός ανάμεσα σε πολλούς άλλους. Για εμάς, είναι 114 άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους γιατί δεν υπήρχαν μέτρα ασφάλειας, γιατί εργάζονταν σε ηλικίες που έπρεπε να έχουν συνταξιοδοτηθεί, γιατί υποχρεώθηκαν να εργαστούν με εξαντλητικά ωράρια.
Σε αυτό το εφιαλτικό εργασιακό παρόν, νέες λέξεις θέλει να εισαγάγει στο λεξιλόγια της εκμετάλλευσης το υπουργείο Εργασίας: τους 13ωρίτες. Μπορούμε βάσιμα να υποθέσουμε ότι έτσι τα εργατικά ατυχήματα θα πολλαπλασιαστούν επικίνδυνα καθώς η κούραση και τα μειωμένα αντανακλαστικά, σε συνδυασμό με την κραυγαλέα έλλειψη μέτρων ασφάλειας και προστασίας.
Η παρουσίαση από την κυβέρνηση του νέου νομοσχεδίου που διευρύνει τον εργάσιμο χρόνο, σε 13 ώρες την ημέρα στον ίδιο εργοδότη αποτελεί μια ακόμα πλευρά αυτού που επίσημα πλέον ονομάζεται πολεμική οικονομία. Κρίκοι της ίδιας αλυσίδας είναι οι προπληρωμένες κάρτες ανέργων, το νομοσχέδιο για το νέο πειθαρχικό δίκαιο που αποτελεί έμμεση άρση της μονιμότητας στο δημόσιο, τα νέα αυταρχικά μέτρα ενάντια στους φοιτητές και το Διδακτικό Προσωπικό των ΑΕΙ. Κάποιοι πρέπει να πληρώσουν την αύξηση των πολεμικών δαπανών σε 5%, κάποιοι πρέπει να πληρώσουν τα δις που καταχράστηκαν τα κυβερνητικά επιτελεία, οι «άριστοι» που μας κουνάνε το δάχτυλο, αυτοί που με το ένα χέρι κλέβουν το δημόσιο ταμείο και με το άλλο υπογράφουν διώξεις εκπαιδευτικών. Το ενδεχόμενο να χτυπηθούν ξανά τα ασφαλιστικά μας ταμεία με ό,τι συνεπάγεται για τις συντάξιμες αποδοχές και τα όρια ηλικίας πρέπει να το λάβουμε πολύ σοβαρά υπόψη.
Απέναντι σε αυτή την επίθεση δε χωρά κανένας εφησυχασμός, καμιά αυταπάτη, καμία αναβολή για το μέλλον αγωνιστικών πρωτοβουλιών. Δεν αρκούν κινήσεις διαμαρτυρίας ή μεμονωμένες δράσεις. Απαιτείται αγωνιστικό σχέδιο με προοπτική σύγκρουσης με αυτή την πολιτική, απαιτείται η μέγιστη δυνατή αγωνιστική συσπείρωση και συνεννόηση, απαιτείται μια αγωνιστική, λαϊκή, κοινωνική αντιπολίτευση που θα συγκεντρώσει όλες τις αγωνιστικές λαϊκές δυνάμεις σε έναν στόχο. Μόνο έτσι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τον ταξικό πόλεμο που μας έχουν κηρύξει, μόνο έτσι, αν συναντηθεί ο αγώνας των εκπαιδευτικών με τον αγώνα των υγειονομικών, των ναυτεργατών, των ντελιβεράδων, όλων των εργαζομένων έχουμε τα ίδια ταξικά συμφέροντα, μπορούμε να ορθώσουμε ανάστημα.
Σε αυτή την κατεύθυνση θα κινηθούμε ως Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. επιχειρώντας, στο μικρό βαθμό που μας αναλογεί και το δηλώνουμε με ταπεινοφροσύνη αλλά και αποφασιστικότητα, να συμβάλλουμε τα μέγιστα. Με αυτή τη λογική, καλούμε τα μέλη μας σε εγρήγορση και θα επιχειρήσουμε τις αμέσως επόμενες ημέρες, σε συνεννόηση με τα πρωτοβάθμια εκπαιδευτικά σωματεία της Αττικής να καταλήξουμε σε κοινές αγωνιστικές κινητοποιήσεις.
Τους προειδοποιούμε! Να μην τολμήσουν να φέρουν αυτό το έκτρωμα προς ψήφιση. Κυβέρνηση και επιχειρηματικοί όμιλοι ξέρουν από πρώτο χέρι ότι τα συνδικάτα με τον αγώνα και τον συντονισμό τους ενάντια στην αντεργατική πολιτική τους μπορούν και έχουν επιβάλει μια σειρά νόμοι να μείνουν στα χαρτιά.
Είναι γελασμένοι αν νομίζουν ότι ανοίγοντας την συζήτηση μέσα στο κατακαλόκαιρο, το οργανωμένο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα θα πιαστεί στον ύπνο. Δεν θα δεχθούμε σαν κανονικότητα τον εργασιακό μεσαίωνα που μας ετοιμάζουν. Με τα εξαντλητικά ωράρια λάστιχο, την εκ περιτροπής εργασία, καθιστώντας μας έρμαια στα χέρια των εργοδοτών, να δουλεύουμε όσο, όποτε και με όποιους όρους θέλουν. Τις συνέπειες τις βλέπουμε κάθε μέρα στους χώρους δουλειάς μας, που μετράμε νεκρούς και σακατεμένους από τα εξαντλητικά ωράρια και την έλλειψη μέτρων υγείας και ασφάλειας.
Η επίθεση που βιώνουμε και εντείνεται τώρα μπροστά στην μετατροπή της οικονομίας σε πολεμική δεν ξεχωρίζει τον ιδιωτικό από τον δημόσιο τομέα. Η πολεμική εμπλοκή της χώρας για τα συμφέροντα των καπιταλιστών και την μοιρασιά της λείας την επόμενη μέρα, σημαίνει για όλους τους εργαζόμενους χτύπημα δικαιωμάτων, συνδικαλιστικής δράσης, όπως αυτή που θα επιφέρει το νομοσχέδιο για την αλλαγή του πειθαρχικού δικαίου των δημοσίων υπαλλήλων. Η προσπάθειά τους είναι να επιβληθεί σιγή νεκροταφείου στους χώρους δουλειάς, να υποταχθούν οι εργαζόμενοι, «να βάλουν τα κεφάλια μέσα» για να μην διαταραχθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου.
Το σχέδιο νόμου δεν έσκασε από το πουθενά, έρχεται σε συνέχεια όλων των αντεργατικών νόμων που έχουν ψηφίσει και εφαρμόσει όλες οι κυβερνήσεις, ακολουθώντας πιστά τις επιταγές της Ε.Ε. και της εργοδοσίας.
Σήμερα, με τον αμύθητο πλούτο που παράγεται, με τις δυνατότητες που δίνει η ανάπτυξη της τεχνολογίας, αντί να μειώνεται το ωράριο εργασίας και οι εργαζόμενοι να απολαμβάνουμε περισσότερο ελεύθερο χρόνο για εμάς και τις οικογένειές μας, μάς βάζουν να δουλεύουμε μέχρι να «πέσουμε κάτω».
Για όλα τα παραπάνω πρέπει να σημάνει συναγερμός. Να γίνει συζήτηση στα διοικητικά συμβούλια, να παρθούν αποφάσεις και πρωτοβουλίες ενάντια στα σχέδια της εργοδοσίας και της κυβέρνησης. Να οργανωθεί από τώρα η απάντηση των εργαζομένων για να αποτρέψουμε το νέο χτύπημα στα δικαιώματα μας.
Απαιτούμε:
- Να μην τολμήσουν να καταθέσουν το νομοσχέδιο
- 5ημερο, 7ωρο, 35ωρο.
- Αυξήσεις στους μισθούς.
- Μέτρα υγείας και ασφάλειας.
- Να στελεχωθούν οι Επιθεωρήσεις Εργασίας με το απαραίτητο προσωπικό, ώστε να μπορούν να πραγματοποιούν ελέγχους.
O πρόεδρος H Γ. Γραμματέας
Δημήτρης Μαριόλης Άντα Παραφόρου
