Προσυγκέντρωση εκπαιδευτικών, στην Παλαιά Βουλή, μετά τα φοιτητικά μπλοκ, στο πανό του Συλλόγου
Συμμετέχουμε στην εκδήλωση τιμής στη μνήμη των νεκρών του Πολυτεχνείου, τη Δευτέρα 17/11, 11:00 στο Δημοτικό Κοιμητήριο Ζωγράφου
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Αυτοί και αυτές που από θέσεις εξουσίας εκδίδουν δελτία τύπου και κάνουν δημόσιες δηλώσεις για τα 52 χρόνια από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, «τιμούν» τις εξεγέρσεις του χθες για να χτυπήσουν τους αγώνες του σήμερα.
Ιδιαίτερα η υπουργός Παιδείας είναι η τελευταία που δικαιούται να μιλά για το Πολυτεχνείο δια της γνωστής της επιστολής. Όταν στέλνει πάνω από 2.000 εκπαιδευτικούς σε πειθαρχικά γιατί συμμετέχουν σε απεργία. Όταν ετοιμάζει εκπαιδευτικοδικεία με το νέο πειθαρχικό «δίκαιο» που θα τα ζήλευε και η χούντα. Όταν οι μηχανισμοί του υπουργείου της διώκουν εκπαιδευτικούς γιατί τολμούν με το έργο τους να σταθούν δίπλα στον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού για ελευθερία. Όταν σχεδιασμένα και με βάση τις κατευθύνσεις των υπερεθνικών οργανισμών (ΟΟΣΑ-ΕΕ) υποβαθμίζει και αποδομεί τη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, αποκλείει δεκάδες χιλιάδες παιδιά από τα πανεπιστήμια για να τα σπρώξει στα ιδιωτικά κολέγια. Όταν μετατρέπει αυτή και οι πρυτάνεις τις σχολές, το ίδιο το Πολυτεχνείο, σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Όταν επιχειρεί να φιμώσει τους εκπαιδευτικούς, να διαλύσει τα σωματεία τους, να απολύσει συναδέλφισσες και συναδέλφους για τη συνδικαλιστική τους δράση.
Η φοιτητική-μαθητική-παλλαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου ενοχλεί σήμερα, γιατί αποτέλεσε την κορύφωση ενός ακηδεμόνευτου, απρόβλεπτου και μη ελεγχόμενου κινήματος και ταυτόχρονα τη μήτρα του ριζοσπαστισμού ολόκληρης της μεταπολίτευσης. Ενοχλεί γιατί 52 χρόνια μετά η μνήμη μένει νέα και τροφοδοτεί νέους αγώνες, εμπνέει τη νεολαία, δίνει θάρρος στον λαό, λάμπει μέσα στην καταχνιά μιας σκοτεινής εποχής. Ενοχλεί γιατί δεν μπορούν να την σπιλώσουν ούτε τα ορφανά του Πατακού που μας κυβερνούν ούτε το βαθύ κατεστημένο ούτε οι ελάχιστοι/ες που συμμετείχαν τότε και μετά αποφάσισαν να αλλάξουν πλευρά.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Οι πύλες του Πολυτεχνείου δεν ήταν φρεσκοβαμμένες και λευκές, όπως κάποιο σχολικό βιβλίο του δημοτικού επιχείρησε να προβάλει με σχετική ανιστόρητη φωτογραφία. Αυτές οι πύλες που βάφτηκαν με το αίμα των φοιτητών, έγραφαν «έξω αι ΗΠΑ», «έξω το ΝΑΤΟ». Έγραφαν «κάτω η Χούντα», έγραφαν «Αλιέντε», έγραφαν «Ψωμί-Παδεία-Ελευθερία». Τα παιδιά πίσω από τα κάγκελα ήταν αυτά που είχαν ματώσει χρόνια πριν στις πορείες για το Κυπριακό από τις κυβερνήσεις της ΕΡΕ. Κάποια από αυτά συνελήφθησαν και βασανίστηκαν φριχτά. Κάποια άλλα επιστρατεύτηκαν μερικούς μήνες αργότερα στην πλέον φαιδρή επιστράτευση της ιστορίας αυτού του τόπου που διεξήχθη τις τραγικές στιγμές του πραξικοπήματος της στρατιωτικής χούντας στην Κύπρο, της απόπειρας δολοφονίας του Μακάριου με τη συνέργεια της ΕΟΚΑ Β΄ και τον ΑΤΙΛΑ Ι και ΙΙ που ακολούθησαν εξυπηρετώντας πρώτα και κύρια τα αμερικάνικα συμφέροντα και τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς σε βάρος του κυπριακού λαού.
Σήμερα, κάποιος μεγαλόσχημος βουλευτής έχει το δικαίωμα να περιφέρεται και να δηλώνει ότι δε βγαίνει με τα 5.000 ευρώ της βουλευτικής αποζημίωσης, δεν του φτάνουν να φάει. Όλες και όλοι εμείς που ζούμε με ένα χιλιάρικο πάνω κάτω πως έγινε και φιμώθηκε έτσι η φωνή μας;
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι
Η πλέον ιστορική διακήρυξη της Συντονιστικής Επιτροπής Κατάληψης του Πολυτεχνείου έγραφε πως «Οι φοιτητές απ’ όλες τις σχολές στη διάρκεια του φοιτητικού κινήματος, συνειδητοποιήσαμε πως τα προβλήματά μας σχετικά με τον εκδημοκρατισμό της Παιδείας και τη λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος δε λύονται χωρίς την αλλαγή της συγκεκριμένης πολιτικής κατάστασης. […] Πρωταρχική προϋπόθεση για την επίλυση όλων των λαϊκών προβλημάτων, θεωρούμε την άμεση παύση του τυραννικού καθεστώτος της χούντας και την παράλληλη εγκαθίδρυση της λαϊκής κυριαρχίας».
Ας αναλογιστούμε σήμερα, στην εποχή που μας καλούν να πεινάσουμε για την πολεμική οικονομία, σήμερα που μπαζώνουν τα Τέμπη και απαγορεύουν το δικαίωμα στη συνάθροιση ακόμα και στο σημείο όπου ιστορικά από τις 3 Σεπτεμβρίου 1843 ο λαός α
υτής της χώρας το κατέκτησε με τους αγώνες του, τι μήνυμα μας στέλνει αυτή η διακήρυξη.
Στο παραπάνω πλαίσιο, το ΔΣ θα συμμετέχει με κατάθεση στεφάνου στην εκδήλωση τιμής στη μνήμη των νεκρών του Πολυτεχνείου, τη Δευτέρα 17/11, 11:00 στο Δημοτικό Κοιμητήριο Ζωγράφου και ακολούθως θα καταθέσει λουλούδια στο μνημείο του αδικαίωτου 5χρονου Δημήτρη Θεοδώρα που δολοφονήθηκε από ριπές τεθωρακισμένου στις 17 Νοεμβρίου 1973 πλησίον του θεάτρου ΑΛΕΚΑ.
Καλούμε τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες, τους γονείς και τα παιδιά, να τιμήσουμε στις σχολικές γιορτές την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Καλούμε τα μέλη μας σε μαζική συμμετοχή στην πορεία του Πολυτεχνείου, τη Δευτέρα 17/11, στις 16:00, στην Παλαιά Βουλή στο πανό του Συλλόγου.
O πρόεδρος H Γ. Γραμματέας
Δημήτρης Μαριόλης Άντα Παραφόρου
