Σήμερα, Σάββατο 21 Απριλίου, έθεσε τέλος στη ζωή του, ο συνάδελφος, συναγωνιστής και φίλος Σάββας Μετοικίδης. Ο Σάββας ήταν μέλος του Συλλόγου μας τα τελευταία εννιά χρόνια, μέλος του Δ.Σ. και πάντα ενεργός στους αγώνες και τις απεργίες. Μέλος της θεατρικής ομάδας του Συλλόγου, ψυχή της παιδαγωγικής ομάδας και πρωτοστάτης επί πέντε έτη στο σχολείο ελληνικής γλώσσας για μετανάστες που λειτουργούσε με ευθύνη του Συλλόγου μας.
Μέχρι τις πρώτες ημέρες του Απρίλη, ενημέρωνε την ιστοσελίδα του Συλλόγου προσθέτοντας απλόχερα το προσωπικό του διδακτικό υλικό για την ειδική τάξη. Αγαπητός σε παιδιά, γονείς και συναδέλφους, συναδελφικός, φιλότιμος και ευαίσθητος. Πάντα ευθύς και ειλικρινής στις προσωπικές του σχέσεις.
Θα τον θυμόμαστε πάντα, στην πρώτη γραμμή των αγώνων, στις γενικές συνελεύσεις, στις διαδηλώσεις με το πανό του Συλλόγου, στη μεγάλη απεργία του 2006, πεισματάρη και μαχητή. Στις διαδηλώσεις του Δεκέμβρη του 2008, να μπαίνει μπροστά για να μη συλλάβουν τα ΜΑΤ τα παιδιά. Στις θεατρικές παραστάσεις, να μοιράζει απλόχερα γέλιο. Στις παρέες και τις πολιτικές συζητήσεις, με ένα άφιλτρο στριφτό τσιγάρο στο στόμα, με το πικρό χιούμορ και την εύθυμη απαισιοδοξία του.
Καλό σου ταξίδι Σάββα…
9 Γενάρη 2008
Μετά από πορεία για τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, διαδηλωτές, νέα παιδιά, κυνηγημένοι από ΜΑΤ, έχουν χτυπηθεί και είναι αποκλεισμένοι σε πολυκατοικία στην οδό Ασκληπιού. Ο Σάββας μπαίνει μπροστά στην πόρτα και φωνάζει στους αστυνομικούς : “Πόσους πρέπει να πιάσετε σήμερα ; Είκοσι ; Δέκα ; Αφήστε τα παιδιά ! Έρχομαι εγώ”
