Α΄ Σύλλογος Αθηνών: Η ομόφωνη απόφαση της 92ης Γενικής Συνέλευσης της ΔΟΕ, οδηγός αγώνα για την ανατροπή των αντιεκπαιδευτικών-αντιλαϊκών εξαγγελιών της κυβέρνησης

Να δεις τι σου χω για μετά: Νέο μισθολόγιο-φτωχολόγιο, ΑΣΕΠ, επίθεση στο νηπιαγωγείο, «ελεύθερη» επιλογή σχολείων

Τις προηγούμενες ημέρες, ο πρωθυπουργός εξήγγειλε σειρά οικονομικών μέτρων και παράλληλα προανήγγειλε την αναθεώρηση του άρθρου 16 για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Σύμφωνα με τον Κ. Μητσοτάκη, «οι εκλογές έκλεισαν οριστικά έναν πολυετή κύκλο ψέματος, άρνησης και τοξικότητας». Η δήλωση αφορά, ως επί το πλείστον, στη μαζική είσοδο του λαϊκού παράγοντα στο προσκήνιο, στην αμφισβήτηση των κυρίαρχων μνημονιακών και αντιλαϊκών πολιτικών από μια ευρύτατη λαϊκή πλειοψηφία, στους μαχητικούς παλλαϊκούς αγώνες που δημιούργησαν ρήγματα στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό και γκρέμισαν μνημονιακές κυβερνήσεις.

Ο λαϊκός παράγοντας, με την εισβολή του στο επίκεντρο του ταξικού ανταγωνισμού, αποτέλεσε τον συνεχή εφιάλτη του οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού κατεστημένου για πάνω από δέκα χρόνια. Σήμερα με κακεντρέχεια και ταξικό μίσος προσπαθούν να αποδείξουν ότι ο κύκλος έκλεισε οριστικά, οι Κρέοντες είναι και πάλι στη θέση τους, τα πάθη του λαού ξεπεράστηκαν, λογίκεψε επιτέλους κι είναι έτοιμος να πληρώσει τα λάθη του: η φτώχεια είναι πιο φρόνιμη αν νιώθει ότι φταίει.

Ωστόσο, τα εκλογικά αποτελέσματα ποτέ δεν αποτέλεσαν διαβατήριο συναίνεσης για καμιά κυβέρνηση – ο πρωθυπουργός καθόλου δεν διδάχθηκε από τα παθήματα του πρεσβύτερου Μητσοτάκη την περίοδο 1991-1993. Μόνο στην προηγούμενη τετραετία, οι εκπαιδευτικοί (όπως και άλλοι εργαζόμενοι) έσπασαν στην πράξη τον νόμο Χατζηδάκη με τις διαδηλώσεις, τις απεργίες τους και τις δια ζώσης εκλογικές διαδικασίες, ακύρωσαν την αύξηση του ωραρίου των νηπιαγωγών, τις κάμερες στις τάξεις, την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας, την τηλεκπαίδευση λόγω χιονόπτωσης ή καταλήψεων, την ατομική αξιολόγηση, υποχρέωσαν την Κεραμέως να περιορίσει τις πανεθνικές εξετάσεις της Στ΄ Δημοτικού και της Γ΄ Γυμνασίου σε «δείγμα» σχολείων, όπου και εκεί η συμμετοχή των εκπαιδευτικών στις στάσεις εργασίας και η αποχή μαθητών οδήγησε στον ευτελισμό τους.

Κομβικό σημείο για την αγωνιστική πορεία μας την επόμενη περίοδο αποτελεί η ομόφωνη απόφαση της 92ης Γενικής Συνέλευσης της ΔΟΕ για τη συνέχιση του αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση της σχολικής μονάδας και της ατομικής αξιολόγησης. Η απόφαση αυτή, τεράστιας πολιτικής σημασίας απάντηση στην κυβέρνηση από το μεγαλύτερο συνδικάτο της χώρας, πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα και για τα υπόλοιπα επίδικα που η κυβέρνηση προωθεί (διαγωνισμός ΑΣΕΠ, νέα επίθεση στη δίχρονη προσχολική αγωγή και εκπαίδευση, «ελεύθερη» επιλογή σχολείων, μισθολόγιο κλπ.). Συνεχίζουμε μαζικά και αποφασιστικά με απεργία-αποχή από την ατομική αξιολόγηση και με τα ενιαία κείμενα για την ακύρωση της αξιολόγησης της σχολικής μονάδας.

Οι κυβερνητικές εξαγγελίες

Οι εξαγγελίες περιλαμβάνουν πρόωρη αποπληρωμή των διμερών δανείων του πρώτου μνημονίου και πρωτογενή πλεονάσματα στο πλαισίου του νέου Συμφώνου Σταθερότητας. Τα παραπάνω μπορούν να συμβούν μόνο με αυστηρότατη δημοσιονομική πολιτική, δηλαδή λιτότητα και περικοπές, αφού, εξ ορισμού, κάθε εκδοχή σοβαρής φορολόγησης της οικονομικής ελίτ αποκαλείται «επενδυτικό αντικίνητρο». Για τα κοινωνικά υπόγεια θα συνεχιστεί η πολιτική των κουπονιών (market pass, youth pass, κλπ.) και η ασυδοσία της εργοδοσίας στην αγορά εργασίας.

Νέο μισθολόγιο των Δημοσίων Υπαλλήλων από 1/1/2024. Μια εκτίμηση που διαβάζει την πρόθεση να συνδεθεί ο μισθός με την αξιολόγηση δεν είναι εκτός πραγματικότητας, αλλά σίγουρα πολλά θα έχουμε να πούμε όταν δοθεί το προσχέδιο στη δημοσιότητα. Μιλώντας για όσα έχουν δημοσιευτεί μέχρι στιγμής, μπορούμε με βεβαιότητα να μιλήσουμε για ψίχουλα: μερικές δεκάδες ευρώ, κάτι σαν πουρμπουάρ παρηγοριάς. Όμως, με βάση τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, στην Ελλάδα, οι μισθοί των εκπαιδευτικών σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια έχουν μειωθεί 40% από το 2010 έως το 2021. Όταν συνολικά, στις χώρες του ΟΟΣΑ, οι πραγματικοί μισθοί αυξήθηκαν κατά περίπου 2% στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, 2% στην κατώτερη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και κατά 5% στην ανώτερη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Στην Τουρκία σήμερα οι μισθοί των εκπαιδευτικών είναι περίπου 20% υψηλότεροι από ό,τι στην Ελλάδα (βλ. γράφημα). Είναι άραγε μερικές δεκάδες ευρώ αυτό που αναμένει ο εκπαιδευτικός κόσμος ο οποίος μπορεί να μην αναλύει με δεδομένα αλλά αισθάνεται την αδικία καθημερινά στη διαβίωσή του; Θα διαμορφώσει αυτό έναν μισθό με τον οποίο να μπορεί μια/ένας συνάδελφος να επιβιώσει οικονομικά μόνο από αυτόν; Σε καμία περίπτωση. Επομένως, για όλο το εκπαιδευτικό σώμα, το ζήτημα των μισθών πρέπει να μπει πολύ ψηλά στις αγωνιστικές διεκδικήσεις μας. Με απαίτηση για γνήσιες συλλογικές συμβάσεις, αυξήσεις που θα καλύπτουν τις απώλειες της δεκαπενταετίας, 1000 ευρώ καθαρά στον νεοδιόριστο αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή, επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού, αύξηση του αφορολόγητου στις 12.000 κλπ.

Οι εξαγγελίες του υπουργού Παιδείας

Ο υπουργός Παιδείας αφού δήλωσε ότι θα στηριχθεί «επάνω στο πυκνό έργο που πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη τετραετία», δεν παρέλειψε να αναφερθεί στη «συναινετική» θητεία της Διαμαντοπούλου στο υπουργείο – αν οι θύελλες που σήκωσε με την πολιτική της η Διαμαντοπούλου αποκαλούνται «συναίνεση», αντιλαμβανόμαστε τι μας περιμένει. Αναφέρεται σε «ειδικό πρόγραμμα για το σχολικό εκφοβισμό και εθνική στρατηγική κατά της βίας των ανηλίκων», την ίδια στιγμή που το σχολείο αποστεώνεται από τη λειτουργία της αγωγής και μετατρέπεται σε σχολείο-ζούγκλα, σε αρένα ανταγωνισμού και αποθέωσης της ατομικότητας. Διευρύνει σε όλη τη χώρα την εφαρμογή του ολοήμερου ως τις 17:30, παρά την απόλυτη αποτυχία που σημειώθηκε την προηγούμενη χρονιά. Επικαλείται τη λειτουργία του εκπαιδευτικού θεσμού ως μέσου κοινωνικής κινητικότητας, την ίδια στιγμή που το δόγμα «έχεις να πληρώσεις-σπουδάζεις» αποθεώνεται, επιχειρείται η παράκαμψη του άρθρου 16 (μέσω «διακρατικών συμφωνιών» λειτουργίας παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων) έως ότου εξασφαλιστεί η πλειοψηφία των 180 εδρών για να δρομολογηθεί η κατάργησή του, την ίδια στιγμή που η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής (ΕΒΕ) αφήνει ακόμα και μαθητές με υψηλότατες βαθμολογίες έξω από τις σχολές της προτίμησής τους! Την ίδια στιγμή που εξαγγέλλει την επέκταση του θεσμού των προτύπων σε 180 προωθώντας την κατηγοριοποίηση των σχολείων (σε αυτό το πλαίσιο της κατηγοριοποίησης εντάσσεται και το πολλαπλό βιβλίο) και την πολιτική της εκπαίδευσης για λίγους και εκλεκτού και ανακοινώνει «νόμο πλαίσιο για την ειδική αγωγή συνολικά, που θα περιλαμβάνει και την αναμόρφωση της παράλληλης στήριξης».

Πάλι διαγωνισμός ΑΣΕΠ; Ούτε να το σκέφτεστε!

Η ακριβής διατύπωση της εξαγγελίας Πιερακάκη είναι: «Προωθούμε νέο σύστημα προσλήψεων για εκπαιδευτικούς με βάση γραπτό διαγωνισμό, υπό την εποπτεία του ΑΣΕΠ». Αυτό σημαίνει δύο πράγματα: (1) Επαναφορά του γραπτού διαγωνισμού όπου η επιτυχία θα αποτελεί προϋπόθεση για να ενταχθείς στους νέους πίνακες – κάτι σαν την ΕΒΕ στις πανελλαδικές και (2) συνδυασμός του ΑΣΕΠ με το προσοντολόγιο. Δηλαδή, εκτός από μεταπτυχιακά, σεμινάρια κλπ θα πρέπει να πληρώνεις και για τα φροντιστήρια που θα κάνουν και πάλι χρυσές δουλειές. Μια εξέλιξη που θα ευτελίσει εντελώς το βασικό πτυχίο των εκπαιδευτικών και την προϋπηρεσία πολλών ετών που με τόσους κόπους και θυσίες κατάφεραν. Το λέμε καθαρά: η εξαγγελία ΑΣΕΠ αποτελεί για μας αιτία πολέμου. Διεκδικούμε μαζικούς μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών ΤΩΡΑ, για την κάλυψη όλων των αναγκών. Άμεσο διορισμό/μονιμοποίηση ΟΛΩΝ των αναπληρωτών που έχουν έστω και μία σύμβαση αποκλειστικά με το πτυχίο και ολόκληρη την προϋπηρεσία. Εξίσωση των δικαιωμάτων με τους μόνιμους. Καμία απόλυση αναπληρωτή/τριας.

Νέα επίθεση στην προσχολική αγωγή και εκπαίδευση

Η δήλωση του υπουργού δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών: «Το όραμα μιας προσχολικής αγωγής μέχρι το 6ο έτος της ηλικίας, αντιμετωπίζεται με ενιαίο τρόπο στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης(…)Ο στόχος είναι η ανάπτυξη κοινού εκπαιδευτικού προγράμματος, η αύξηση της συμμετοχής στην προσχολική αγωγή και υπογραμμίζουμε και την έγκαιρη ανίχνευση αναπτυξιακών προκλήσεων στα παιδιά με στόχο την έγκαιρη παρέμβαση». Σε απλά ελληνικά, σχεδιάζεται η απόσπαση της δίχρονης από το 14χρονο δημόσιο δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα και η ενοποίησή της με τις ηλικίες 0-4 υπό την ευθύνη της τοπικής αυτοδιοίκησης, δηλαδή, για μια ακόμα φορά επανέρχεται το σχέδιο Γ. Παπανδρέου του 1995 για εκχώρηση των νηπιαγωγείων στους Δήμους. Άλλη μια αιτία πολέμου για το εκπαιδευτικό κίνημα.

«Ελεύθερη» επιλογή σχολείου

Σύμφωνα με τους υποστηρικτές της «ελεύθερης» επιλογής σχολείων, εφόσον η πλευρά της προσφοράς σχολικής εκπαίδευσης θα ανοίξει, οι μηχανισμοί της αγοράς (μέσω του ανταγωνισμού στην αγορά μεταξύ των ιδιωτικών και δημόσιων φορέων) θα οδηγήσουν στην επιβίωση των καλύτερων. Τα «κακά» σχολεία θα κλείσουν και η ανάγκη των σχολείων για οικονομική επιβίωση θα οδηγήσει τελικά σε μια πιο αποτελεσματική και ευέλικτη εκπαίδευση. Έτσι, τα σχολεία μετατρέπονται σε ανταγωνιζόμενες επιχειρήσεις και οι γονείς σε πελάτες και καταναλωτές που εγκαταλείπονται στην τύχη τους, γιατί είναι το σχολείο που θα επιλέγει τελικά τους/τις μαθητές/τριες ώστε να επιβιώσει στον ανελέητο ανταγωνισμό για επιβίωση. Η κατάργηση του σχολείου της γειτονιάς σημαίνει και κατάργηση της κοινότητας, σημαίνει κατηγοριοποίηση των σχολείων και αποτελεί κομβικό στόχο της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών και της σχολικής μονάδας.

ΜΑΣ ΚΗΡΥΞΑΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ – ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΟΥΝ ΞΑΝΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ

Με την έναρξη της σχολικής χρονιάς:

  • Κύκλος έκτακτων γενικών συνελεύσεων το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτέμβρη και ολομέλεια προέδρων με πρόταση για πολύμορφες αγωνιστικές απεργιακές κινητοποιήσεις διαρκείας για την ανατροπή της αντιλαϊκής-αντιεκπαιδευτικής πολιτικής
  • Κάλεσμα στους Συλλόγους Διδασκόντων στα νηπιαγωγεία και τα δημοτικά σχολεία, να συνεδριάσουν, να αποτυπώσουν όλα τα κενά των σχολείων τους, σε νηπιαγωγούς, νηπιαγωγούς ειδικής αγωγής, καθώς και δασκάλους, δασκάλους ειδικής αγωγής (τμήματα ένταξης, παράλληλη στήριξη), εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων (αγγλικών, γαλλικών, γερμανικών, φυσικής αγωγής, μουσικής, εικαστικών, θεατρικής αγωγής, πληροφορικής), ενισχυτική διδασκαλία και ολοήμερο και να διεκδικήσουν από τις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης την πλήρη κάλυψη τους με τις αντίστοιχες προσλήψεις εκπαιδευτικών.
  • Συλλογικός αγώνας ενάντια στις παραβιάσεις εργασιακών δικαιωμάτων, υπερωρίες, κάλυψη κενών με το υπάρχον προσωπικό κλπ.
  • Μπλοκάρισμα οποιασδήποτε προσπάθειας υποχρεωτικών μετακινήσεων, συμπτύξεων τμημάτων, συγχωνεύσεων, με συγκεντρώσεις και καταλήψεις σε Διευθύνσεις και Περιφέρειες.
  • Μπλοκάρουμε κάθε απόπειρα να χρησιμοποιηθούν πλεονάζουσες ώρες για να καλυφθούν ώρες σε παράλληλη στήριξη.
  • Με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, καλούμε τους Συλλόγους Εκπαιδευτικών ΠΕ να προχωρήσουν σε Γενικές Συνελεύσεις για την οργάνωση όλων των παραπάνω με βάση και τα νέα δεδομένα που θα προκύψουν το καλοκαίρι. Με γράμματα προς τους γονείς, έκδοση αφίσας, πανό στα σχολεία, πλατιές ενημερώσεις και διαδικασίες συντονισμού Συλλόγων ΠΕ και ΕΛΜΕ προετοιμάζουμε την απεργία ως μια πρώτη απάντηση σε έναν πολύμορφο αγώνα διαρκείας, σύγκρουσης και ανατροπής της αντιλαϊκής και αντιεκπαιδευτικής πολιτικής.
  • Προχωράμε σε πλατιά καμπάνια ενημέρωσης και αγωνιστικής συσπείρωσης του Λαού για την Παιδεία ως δημόσιο δωρεάν αγαθό για όλα τα παιδιά με :
  • Έκδοση και εκτύπωση αφισών – Ραδιοφωνικά σποτ
  • Εκδηλώσεις-συναντήσεις-δράσεις ενημέρωσης των γονιών κάθε σχολείου σε συνεργασία με τους γονεϊκούς φορείς
  • Τοπικές και κεντρικές συσκέψεις των σωματείων με θέμα την παιδεία
  • Εκδηλώσεις σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο

Οι παραπάνω δράσεις υποστηρίζουν και κορυφώνονται με μεγάλο απογευματινό παλλαϊκό συλλαλητήριο για την παιδεία την Πέμπτη 5 Οκτώβρη, ημέρα του εκπαιδευτικού, σε όλες τις πόλεις της χώρας.

O πρόεδρος                                          Ο Γ. Γραμματέας
Δημήτρης Μαριόλης                                         Σπύρος Ντελέζος