Α΄ Σύλλογος Αθηνών: Για την απεργιακή 8 Μάρτη

Το 2020 κλείνουν 110 χρόνια από το Συνέδριο Γυναικών στην Κοπεγχάγη που πήρε την απόφαση, ύστερα από πρόταση της Κλάρα Τσέτκιν, να καθιερωθεί η 8 Μάρτη ως Παγκόσμια Ημέρα

8 Μάρτη 1857: απεργία στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης

Γυναικών. Είναι μια μεγάλη επέτειος που αξίζει να γιορταστεί με μαζικές διαδηλώσεις. Εξάλλου τα τελευταία χρόνια, υπάρχει μια έντονη επάνοδος των φεμινιστικών κινημάτων διεθνώς. Από τους αγώνες για το δικαίωμα στην έκτρωση στην Αργεντινή, στην Ιρλανδία και στην Πολωνία, έως τον κρίσιμο ρόλο που παίζουν οι γυναίκες στα μεγάλα κινήματα στην Χιλή και στην Τουρκία, αναδεικνύοντας ότι το «μισό του ουρανού» παραμένει στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Σε αυτό το πλαίσιο αναπτύσσεται η ιδέα της παγκόσμιας απεργίας την 8η Μάρτη, με ιδιαίτερη μαζικότητα σε χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία, δημιουργώντας έναν ουσιαστικό χώρο συνάντησης του φεμινιστικού και του εργατικού κινήματος. Σε αυτά τα πλαίσια επιδιώκουμε  η φετινή 8η Μάρτη να αποτελέσει σταθμό και στην Ελλάδα για τη πάλη των εργαζόμενων  γυναικών και συνολικά των γυναικών κατά της ανισοτιμίας και των διακρίσεων με βάση το φύλο.

Εδώ και σχεδόν μια δεκαετία όλες οι κυβερνήσεις σε συνεργασία με ΕΕ – ΕΚΤ – ΔΝΤ, με πολιορκητικό κριό το δημόσιο χρέος, έβαλαν σε εφαρμογή το πιο βάρβαρο πρόγραμμα αναδιανομής εισοδήματος σε βάρος των εργαζομένων και σε όφελος του κεφαλαίου με στόχο την αντιμετώπιση της καπιταλιστικής κρίσης. Οι γυναίκες, και ιδιαίτερα οι μονογονεϊκές οικογένειες και οι μετανάστριες αλλά και τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, βρίσκονται σε ακόμη δεινότερη θέση τόσο στον εργασιακό τομέα όσο και στην απλή καθημερινότητά τους.

Τα πρώτα θύματα της κρίσης είναι οι γυναίκες: είναι οι πρώτες που απολύονται, οι τελευταίες που προσλαμβάνονται, οι πρώτες που νιώθουν τα πρόσθετα οικονομικά οικογενειακά βάρη, τα συνήθη θύματα της βίας στο σπίτι, στην εργασία, στο δρόμο.

Τα ποσοστά της ανεργίας στις γυναίκες (στοιχεία της Eurostat) είναι 29% και στις νέες γυναίκες είναι πάνω από 63% ενώ το ποσοστό των εγγεγραμμένων μακροχρόνιων ανέργων είναι για τις γυναίκες 64,5% και τους άνδρες 35,95%.

Οι γυναίκες είναι οι πρώτες που απολύονται, ακόμα και οι έγκυες γυναίκες μπορούν πλέον να απολύονται «νόμιμα» από τους εργοδότες σύμφωνα με απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ (2/2018) επιβεβαιώνοντας έτσι το αποκρουστικό πρόσωπο της αντεργατικής πολιτικής της ΕΕ και τη μέγιστη υποκρισία που εμφανίζεται ως δήθεν προστάτης των κοινωνικών δικαιωμάτων, της μητρότητας και των πιο «ευάλωτων».

Γι’ αυτό, η χαραυγή του 2020 βρίσκει τις αναπληρώτριες και τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς να βιώνουν απίστευτες κι απάνθρωπες πολλές φορές δυσκολίες, λόγω της χρόνιας αδιοριστίας, της εναλλαγής μεταξύ ανεργίας και ελαστικής εργασίας, καθώς και της συνεχούς περιπλάνησης από πόλη σε πόλη και από σχολείο σε σχολείο. Δεν µπορούν να ανταπεξέλθουν οικονοµικά στις συνθήκες, που ζουν µε την αβεβαιότητα για το αν, πότε, πού και για πόσο θα εργαστούν την επόµενη χρονιά, χωρίς να έχουν σίγουρο κι αυτό ακόµα το επίδοµα ανεργίας.

Στη χαραυγή του 2020 οι αναπληρώτριες εκπαιδευτικοί δεν έχουν το δικαίωμα να κάνουν οικογένεια και να γίνουν µητέρες. Δεν έχουν µόνο να αντιµετωπίσουν την αλλαγή του τόπου διαβίωσης κάθε χρόνο και για χρόνια και να καλύψουν το νοίκι και τα έξοδά τους µε τον πενιχρό µισθό τους, έχουν ταυτόχρονα να αντιµετωπίσουν όλες τις διακρίσεις που βιώνουν σε περίπτωση που µείνουν έγκυοι.

Το καθεστώς της ελαστικής εργασίας των συµβασιούχων στην εκπαίδευση δεν αναγνωρίζει το δικαίωµα της προστασίας της µητρότητας σε περίπτωση επαπειλούµενης εγκυµοσύνης, καθώς το καθεστώς των αδειών των αναπληρωτών είναι απαράδεκτο. Η άδεια που δικαιούνται είναι όλη κι όλη 7 ηµέρες! Η αναρρωτική άδεια είναι 15 µέρες κι αυτές µε την προϋπόθεση ότι θα αρρωστήσουν τουλάχιστον 10 µέρες µετά την πρόσληψη! Ακόµα, κινδυνεύουν µε απόλυση, αν χρειαστεί να παρατείνουν την αναρρωτική άδεια. Οι άδειες µητρότητας για τις αναπληρώτριες είναι 2 µήνες πριν τον τοκετό και 2¼ μήνες µετά τον τοκετό ενώ στερούνται  άδειας ασθένειας τέκνου, άδεια επαπειλούμενης κύησης με αποδοχές, ένσημα και αναγνώριση προϋπηρεσίας και έχουν λειψά δικαιώματα και κατά την άδεια ανατροφής (μόνο 3.5 μήνες ενώ για τους μόνιμους εκπαιδευτικούς  η άδεια είναι 9 μήνες). Γι’ αυτό και πλήθος αναπληρωτριών εκπαιδευτικών οδηγούνται στην παραίτηση για να διαφυλάξουν την εγκυμοσύνη τους ή για να θηλάσουν!

Χαιρετίζουμε τις σύγχρονες γυναίκες που καθημερινά ορθώνουν το ανάστημά τους και αγωνίζονται για τα εργασιακά, κοινωνικά και έμφυλα δικαιώματά τους, μέσα και έξω από το σπίτι, στην οικογένεια, στην εργασία, στην μερική και ελαστική απασχόληση, στη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, στην επισφάλεια, στο ζοφερό περιβάλλον που έχουν δημιουργήσει η εφαρμοζόμενη πολιτική από ΕΕ, ΔΝΤ, Ελληνικές κυβερνήσεις, Κεφάλαιο. Χαιρετίζουμε τις γυναίκες που οραματίζονται και παλεύουν για την ανατροπή της παρούσας άθλιας κατάστασης, που ψάχνουν το δρόμο της εργατικής χειραφέτησης και της οικοδόμησης μιας κοινωνίας της ελευθερίας, της ισότητας, της δικαιοσύνης, της απελευθέρωσης από τα δεσμά της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Αρνούµαστε  να υποταχθούµε στη βαρβαρότητα της εκµετάλλευσης και καταπίεσης!

Δε διαπραγµατευόµαστε  τη ζωή και τα δικαιώµατά µας!

Έχουµε τη δύναµη να διεκδικήσουµε αυτά που µας ανήκουν και µας στερούν – Ε.Ε. κυβερνήσεις!

ΚΑΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ!!!

 

Συμμετέχουμε:

  • Παρασκευή 6 Μάρτη 14.00 υπουργείο εργασίας για Πλήρη προστασία της μητρότητας – 9μηνη άδεια ανατροφής για όλους τους γονείς αναπληρωτές εκπαιδευτικούς με πλήρεις αποδοχές, καταβολή ενσήμων και αναγνώριση της προϋπηρεσίας. Μόνιμη, σταθερή εργασία για όλες/όλους με δικαιώματα και αξιοπρέπεια
  • Όλοι/ όλες στα συλλαλητήρια στις 8 Μάρτη που πραγματοποιούνται στην Αθήνα

O πρόεδρος                             Ο Γ. Γραμματέας

Δημήτρης Μαριόλης              Νίκος Αθανασόπουλος