Ανακοίνωση ΑΔΕΔΥ
Ο Τεμπονέρας ζει στους αγώνες μας ενάντια στα μνημόνια, στη λιτότητα και στην ανεργία
1990: Η νεοφιλελεύθερη Ν.Δ. αναλαμβάνει την εφαρμογή ενός συνόλου μέτρων που θα ικανοποιούν τις νέες ανάγκες «εκσυγχρονισμού» όλου του παραγωγικού, πολιτικού, θεσμικού συστήματος της χώρας. Μεγαλύτερη συμπίεση των δικαιωμάτων και αναγκών της ζωντανής εργασίας μέσα στο φόντο του τσακίσματος και των τελευταίων υπολειμμάτων του λεγόμενου «κράτους πρόνοιας. Μέσα στο ασφυκτικό κοινωνικό πλαίσιο που δημιουργείται έρχονται να προστεθούν οι ρυθμίσεις-πιλότος για την παιδεία. Οι καταλήψεις απλώνονται σε όλη τη χώρα, αυθόρμητα, έχοντας κερδίσει τη μαζική λαϊκή υποστήριξη .
1991: Ο κίνδυνος της σύνδεσης του μαθητικού κινήματος με το εργατικό ανησυχεί την κυβέρνηση. Επιστρατεύει τμήματα του κομματικού μηχανισμού. Σε πολλές πόλεις της χώρας εξελίσσεται οργανωμένο σχέδιο ανακατάληψης σχολείων. Στη Πάτρα, στο συγκρότημα «ΒΟΥΔ», ομάδα 15 μελών της ΟΝΝΕΔ χτυπάει τους μαθητές και με ξυράφι χαράζει τα χέρια του προέδρου του 15μελούς. Η αστυνομία αν και ειδοποιείται πολλές φορές δεν εμφανίζεται. Έξω από το χώρο του σχολείου φτάνουν μαθητές, καθηγητές, γονείς .
Από το σιδερολοστό του προέδρου της ΟΝΝΕΔ Πάτρας πέφτει νεκρός, με τραύμα στο κρανίο, ο καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας.
2017: 26 χρόνια μετά οι πολιτικές που οδήγησαν στη δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα είναι εδώ.
Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο εξακολουθούν να αγωνίζονται ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της λιτότητας των μνημονίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ, που εφαρμόζονται και σήμερα από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με το 3ο μνημόνιο και έχουν οδηγήσει τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους στην οικονομική εξαθλίωση. Αγωνίζονται για την υπεράσπιση της Δημόσιας Εκπαίδευσης και Υγείας, ενάντια στον Φασισμό και τον πόλεμο.
Και σήμερα οι ίδιες νεοφιλελεύθερες πολιτικές συνεχίζουν να «δολοφονούν». Όχι μόνο την αξιοπρέπεια, τα δικαιώματα και τις ανάγκες ενός ολόκληρου λαού. Αλλά και κυριολεκτικά. Χιλιάδες οι αυτοκτονίες, χιλιάδες τα θύματα ενός ανύπαρκτου πλέον συστήματος υγείας. Εκατοντάδες οι νεκροί στα νερά του Αιγαίου, θύματα ενός τρομακτικού ιμπεριαλιστικού πολέμου. Τώρα οι «δολοφονίες» δεν έχουν «αυτουργούς» αλλά ένα ολόκληρο σύστημα (πολιτικό, οικονομικό, μιντιακό) που λειτουργεί ως αυτουργός και ταυτόχρονα τις αποσιωπά συναινετικά και ομόθυμα.
26 χρόνια μετά ο Νίκος Τεμπονέρας ζει και αγωνιά για δικαίωση. Όπως ο Πέτρουλας, όπως ο Λαμπράκης, όπως ο Κομνηνός, όπως ο Κουμής, όπως ο Φύσσας.
Γιατί όλα αυτά, για τα οποία θυσιάστηκαν, Λευτεριά και Κοινωνική Δικαιοσύνη, παραμένουν αδικαίωτα.
Η Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. καλεί τους εργαζόμενους στο Δημόσιο, τιμώντας τη μνήμη του αγωνιστή Νίκου Τεμπονέρα, να δώσουν το «παρών» στη συγκέντρωση που συνδιοργανώνουν οι Εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες ΔΟΕ – ΟΛΜΕ τη Δευτέρα, 9 Γενάρη 2017 και ώρα 6:00μμ στο σχολικό συγκρότημα «ΒΟΥΔ» στην Πάτρα.
Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.
Α΄ΕΛΜΕ Αχαΐας
26 χρόνια μετά ο αγώνας συνεχίζεται
Ο Νίκος Τεμπονέρας το βράδυ στις 9 Γενάρη 1991 έγινε σύμβολο του λαϊκού κινήματος και ιδιαίτερα των καθηγητών, των μαθητών, των φοιτητών, της σπουδάζουσας νεολαίας. Στάθηκε στη πρώτη γραμμή του αγώνα συνεπής με τη πολιτική-συνδικαλιστική του αντίληψη, σταθερός στο συλλογικό του αξιακό σύστημα, μακριά από προσωπικές «σκέψεις» και «ηρωισμούς». Σήμερα η θυσία του Νίκου είναι επίκαιρη, γιατί εκφράζει ένα νέο τύπο ανθρώπου και πολίτη, ένα νέο τύπο εκπαιδευτικού, ένα νέο τύπο εργαζόμενου, αυτού που έχουμε ανάγκη στα νέα δεδομένα του λαού, του σχολείου, της εργασίας:
– Εξέφρασε ο Νίκος ως άνθρωπος και πολίτης τον συλλογικό άνθρωπο, το συλλογικό πολίτη που μαζί με τους «άλλους» υπερασπίστηκε έμπρακτα το δικαίωμα όλων να αγωνίζονται μαχητικά ενάντια σε δυνάμεις οπισθοδρόμησης και κεντρικού ελέγχου, όπως ήθελε η τότε κυβέρνηση Μητσοτάκη της Ν.Δ.. Μια κυβέρνηση που δοκίμασε τις πρώτες αναδιαρθρώσεις και τα πρώτα δημοσιονομικά μέτρα ενάντια στο λαό και τη χώρα, σηματοδοτώντας αυτό που ζούμε σήμερα στα όρια της ανοχής και του φόβου από τον επελαύνοντα νεοφιλελευθερισμό.
– Εξέφρασε ο Νίκος ως εκπαιδευτικός την απόλυτη αλληλεγγύη στη νέα γεννιά, στους μαθητές που πάλευαν, θυσιάζοντας και τις διακοπές τους μέσα στα σχολεία για ένα σχολείο γνώσης για όλους, αγωγής με στοιχεία άμεσης δημοκρατίας και πολιτισμού. Ενάντια στον ατομικό ανταγωνισμό, τον χειραγωγημένο μαθητή-πολίτη, τον μαθητή – πειθήνιο όργανο που επεδίωκε να διαμορφώσει η εκπαιδευτική πολιτική της εποχής.
– Εξέφρασε ο Νίκος ως εργαζόμενος τη συλλογική του συνείδηση μέσω του σωματείου, κόντρα στη λογική της ανάθεσης σε κάποιους αντιπροσώπους που μπορούν εύκολα να μετατραπούν σε γραφειοκράτες, φερέφωνα κομματικών γραμμών, αδύναμους και άβουλους σε καιρούς επικίνδυνους. Αντίθετα, στην πρωτοπορία του εκπαιδευτικού κινήματος εκείνες τις χαλεπές μέρες η Α΄ΕΛΜΕ Αχαΐας μαζί με άλλους –μια άτυπη δηλαδή επιτροπή αγώνα- συμπαραστάθηκε αλληλέγγυα στο μαθητικό κίνημα στην πράξη, δεν φοβήθηκε τη «λογοδοσία» στα συντηρητικά αντανακλαστικά κάποιων «νοικοκυραίων» και αψήφησε τους κινδύνους είτε από τους εκφραστές της εξουσίας, είτε από τα φασιστικά «φίδια» που από τότε εκτρέφονταν και δρούσαν, πληρώνοντας με τη ζωή του.
Για την Α΄ ΕΛΜΕ Αχαΐας αποτελεί πάντα τη «Λυδία λίθο» για το αν σκεφτόμαστε ορθά και πράτουμε αντίστοιχα.
Όλες και όλοι στην Συγκέντρωση- Πορεία
Τη Δευτέρα 9 Ιανουαρίου, στις 6.00μμ
Σχολικό συγκρότημα Τεμπονέρα, στο διαχρονικό μνημείο του
√ Για το δικό μας νέο σχολείο που ονειρευόμαστε και οφείλουμε συλλογικά να ανιχνεύσουμε, χωρίς διακρίσεις και ταξικούς-οικονομικούς φραγμούς.
√ Για τη δική μας κοινωνία, στη δική μας χώρα, κοινωνία αλληλεγγύης, δημοκρατίας, ελευθερίας και ισότητας για όλους.
√ Για την ανατροπή κάθε νεοφιλελεύθερης αντιεργατικής πολιτικής κάθε Κυβέρνησης, του ΔΝΤ και της ΕΕ, του ΟΟΣΑ και του ΝΑΤΟ, και την ρήξη με τις δυνάμεις που τις εκπροσωπούν.
Δ.Σ. της Α΄ΕΛΜΕ Αχαΐας, Πάτρα, 4 Γενάρη 2017
